SDSU here I am!

Het is alweer een tijdje geleden dat ik van me heb laten horen en jullie zijn natuurlijk allemaal super nieuwsgierig! Ik ben heel druk geweest de laatste dagen en het internet werkte nog niet helemaal, dus vandaar dat ik niks heb kunnen schrijven. Ik zal bij het begin beginnen.

Daar waren we dan weer in Denver, we hebben de camper teruggebracht en nog wat uurtje Denver door gestruind. En toen was het zover, op naar het vliegveld, met mn koffers en paps en mams achter me aan. De koffer werd ingecheckt en toen moest ik al vrij snel door de douane dus konden mn ouders niet verder mee. We probeerden het cool te houden, maar de trilling in mn moeders stem brak me en ik moest vechten tegen de tranen. Eenmaal na de douane zwaaide ik voor de laatste keer naar mn ouders en toen gingen de sluizen open. Zelfs nu ik er aan denk krijg ik de tranen in mn ogen. Daar ging ik dan, in mn eentje op een vliegveld wachtend op het vliegtuig. Mn moeder had ook nog een kadootje gegeven dat ik pas na de douane mocht openen, maar dat had ik beter niet kunnen doen. Wat heb ik gehuild zeg! Het was een heel mooi boek dat mn moeder zelf had samengesteld met allerlei leuke, lieve berichtjes en fotos van familie en vrienden. Echt heel leuk! Minder leuk dat ik daar keihard jankend op het vliegveld zat en iedereen naar me keek, maar so be it XD

Na een halfuur vertraging waren de tranen weer opgedroogd en had ik een rustige vlucht van maar anderhalfuur naar Sioux Falls. Hier stond al iemand voor me klaar met een bord van SDSU om mij mee te nemen naar de auto en nog wat andere studenten. Het was zo'n 45 minuten naar de campus en ik was doodop dus ik wilde alleen nog maar slapen. De anderen in de auto moesten nog wat dingen regelen dus het duurde allemaal weer wat langer. En toen was ik er eindelijk! Ik werd naar mijn appartement gebracht wat er heel aardig uitzag, alleen wat kaal. De kamer zelf viel een beetje tegen. Het was kaal (wat ik wel verwachtte), had luxaflex voor de ramen(ik haat licht dat door de kiertjes schijnt) en het beddengoed zag er erg smoezelig en niet heel schoon uit. Dit was echt een dieptepunl, ik voelde me ineens zo out of place, ik wist niet meer waarom ik dit wilde, en tot overmaat van ramp kon ik ook niet slapen door het geluid van het luchtsysteem...

Maar na toch nog wat geslapen te hebben werd ik met goede moed weer wakker. Het was mooi weer, mijn huisgenoot was superaardig en ik had vanalles te doen, dus geen tijd om ergens bij na te denken. Na een lange wandeling en een paar keer vragen had ik eindelijk het international office gevonden (het is hier echt een doolhof en megagroot, nergens bordjes). Na een gezellig babbeltje en wat formulieren was ik erachter gekomen dat ik echt een fiets nodig had en die lieve mevrouw zocht gelijk even voor me op waar ik die kon krijgen: Walmart. Dus heb ik mn huisgenoot gevraagd mij even af te zetten met de auto en de rest van de dag ben ik alleen maar op pad geweest. Ik kocht meteen een fiets en wat vrolijk beddengoed, toen waren mn handen vol, dus maar weer terug naar het appartement. Daarna weer op de fiets richting de brooking library om wat te internetten en te lunchen, vervolgens weer terug naar het appartement om mn laptop weg te leggen en de weg weer te vervolgen naar walmart. Eenmaal in walmart heb ik denk ik wel anderhalf à twee uur rondgelopen om te verzamelen wat ik nodig had. Aan het eind van de dag was ik kapot, maar zeer voldaan. Wat nieuw beddengoed en fotos al niet kunnen doen, en natuurlijk zon charmant ooglapje tegen het licht om te kunnen slapen :)

Huisgenoot nummer 2 was ook gearriveerd en bleek een meisje uit zweden te zijn. De eerste dag vond ik haar niet zo heel aardig omdat ze alleen maar met haar zweedse vriend praatte in het zweeds, terwijl ik ernaast liep. Beetje buitengesloten. Maar vandaag heb ik wat meer met haar gepraat en was ze best aardig.

Woensdag begon de orientatie voor de buitenlandse studenten. Dit was een erg lange dag! Van 8 uur sochtends tot 8 uur savonds in touw geweest en geluisterd naar niet heel boeiende presentaties over vanalles en nog wat, en natuurlijk een heleboel mensen leren kennen. De namen zijn overigens erg moeilijk te onthouden want iedereen is hier chinees, japans, koreaans, indisch, nepalees ofiets dergelijks. Er zijn maar 4 europeanen in totaal(mij incl.) Gister was hetzelfde riedeltje, maar vond ik erg goed aansluiting bij een stel jongens: een palestijn, een koreaan en een jordaan) Ik ben lekker met hun opgetrokken en 's avonds zijn we zelfs naar de lokale bioscoop geweest, die welgeteld 4 films had om uit te kiezen Xd Het is The Bourne Legacy geworden ;) Het was erg leuk om te doen, beetje op onze fietsen rondcrossen door brooking en ons ergeren aan het feit dat we bijna geen bars in kunnen omdat je 21 moet zijn...

Ik had ook nog een gesprek met een study adviseur gister en het eerste wat hij zei was: I don't think we really have anything to offer you.. Huh wat? hoezo niks to offer? Bleek dat het systeem en niveau van educatie zo hoog is in nederland dat ik praktisch alle vakken al gedaan had en de overige vakken waarschijnlijk te makkelijk zijn. Dit was een schok, ik had echt zoiets van wat moet ik nou doen dan? Maar gelukkig helpen ze hier met alles dus kwam de suggestie om graduate level(master) vakken van Counseling te gaan doen. Dus er werden wat mailtjes gestuurd en een nieuwe adviseur geregeld.

Vandaag was nog een dag orientatie en na 2 dagen ervaring zijn we praktisch alleen bij ontbijt, lunch en het prijzen winnen geweest. En straks natuurlijk avondeten. We hebben weer wat gechilld en rondgefietst en ik had weer een afspraak met de nieuwe adviseur. Ook deze was zeer onder de indruk van mijn ervaring (en mijn engels) en zei zelfs dat ze mij waarschijnlijk wel willen recruiten om terug te komen als ik mijn bachelor af heb. Altijd leuk om te horen! Het was weer een heel gedoe en geregel, maar ik heb nu eindelijk mijn vakken rond dus ben ik straks een halve graduate student in Counseling en Human Development. De vakken klinken erg leuk en een paar van de meiden bij de International Office studeren dat ook, dus die waren al super enthousiast om straks ook vakken met mij te doen.

Tot zover mijn leventje hier van de afgelopen paar dagen. Het begint al helemaal thuis te voelen en ik heb erg veel zin om met de vakken te beginnen! Maar nu eerst avond eten en komend weekend wat picnics en zelfs mn eerste HEROS Dance bij te wonen! Superexcited

See ya!

Liefs,

Nikki

(p.s. ik heb bijzonder weinig fotos gemaakt tot nu toe, maar ik zal er de komende dagen nog wat maken en online zetten)